மற்றொரு பயணம்...வேறொரு திருப்புமுனை 2

ஒன்பதாவது மாதத்தில் தான் எல்லாச் சிரமங்களும் வந்து சேர்கிறது! படுக்கையில் சரியாகப் படுக்க முடியவில்லை. பக்கவாட்டில் புரண்டு படுப்பது சிரமமாக இருக்கிறது. பாதங்கள் சற்றே வீங்கிக்கொண்டன. நடை தளர்ந்தது. மூச்சு வாங்கியது. எப்படா இந்தப் பாரத்தை இறக்கி வைப்போம் என்று ஒரு சலிப்பு ஏற்பட்டது. இருந்தாலும், இன்னும் சில நாட்களில் இந்தப் பூசிய வயிறு இருக்காதே என்று ஒரு வருத்தமும் ஏற்பட்டது. இந்த வயிற்றை வைத்து எத்தனை காரியம் சாதித்துக்கொள்ள முடிந்தது?

நன்றாகக் காலை நீட்டி உட்கார்ந்த இடத்திலிருந்தே கணவரை தேநீர் போடவும், சாப்பாடு எடுத்து வைக்கவும் ஏவ முடிந்தது. அலுவலகத்தில் கைத் தவறி பேனாவைக் கீழே போட்டுவிட்டால் ஓடி வந்து மற்றவர்கள் எடுத்துக்கொடுப்பார்கள். முன் பின் தெரியாதவர்கள் கூட 'ஓ! எத்தனாவது மாதம்?' என்றும் 'எப்போது பிரசவம்?' என்றும் அன்போடு விசாரிப்பார்கள். நகர ரயிலில் அல்லது பேருந்தில் சென்றால் எழுந்து உட்கார இடம் கொடுப்பார்கள்! தோழிகளெல்லாம் உணவு தயாரித்து எடுத்து வந்து கொடுத்தார்கள்...இந்தச் சலுகைகளெல்லாம் இன்னும் சில நாட்கள் தான்!

நாட்கள் நகர நகர கணவரின் கண்களில் ஒரு கலவரம் தெரிந்தது. நண்பர்களெல்லாம் அவரைப் பயமுறுத்தி வைத்திருந்தார்கள். "அவ்வளவுதான். இனிமே உங்க ஆட்டம் க்ளோஸ். ஜாலியா உங்க விருப்பப்படி எதுவும் செய்யமுடியாது. நினைத்தபோது எங்கும் கிளம்பமுடியாது. உங்கள் நண்பர்களோடு நேரம் செலவிட முடியாது. சினிமா பார்க்கமுடியாது..." என்றெல்லாம் சொல்லியதில் அவருக்கு கவலை தொற்றிக்கொண்டது. என்னால் புரிந்துகொள்ள முடிகிறது. 10 வருடங்களாக இருவராக மட்டுமே இருந்துவிட்டு, இப்பொழுது இன்னொரு ஜீவனை வாழ்க்கையில் இணைப்பதென்றால் அது ஒரு பெரிய சவால் தான். ஆனால் அது ஒரு மிக அவசியமான சுவையான சவாலாக இருக்கப்போகிறது. போகப் போக என் கணவரும் அதனை உணர்வார் என்று நான் நம்புகிறேன்.

குழந்தைக்கு என்ன பெயர் வைக்கப்போகிறீகள் என்று சிலர் கேட்டதும் 'பக்' கென்று இருந்தது. ஆர்வத்துடன் நல்ல தூய தமிழ்ப் பெயர் வைக்கவேண்டும் என்று சில நாட்கள் ஆராய்ச்சி செய்துகொண்டிருந்தோம். ஒன்றும் கிட்டாமல் போகவே நடுவில் அந்த முயற்சி கைவிடப்பட்டது. இப்போது இன்னும் 10 நாட்களே பிரசவத்திற்கு இருக்கும் தருவாயில் மீண்டும் பெயர் வேட்டை தொடங்கியிருக்கிறது.

தூய தமிழ்ப் பெயர்களை நவீனப்படுத்துவது பற்றி நண்பர்களுடன் சுவையான விவாதங்களும் கருத்துப் பறிமாற்றங்களும் நடந்தன. அதனைத் தொகுத்து அடுத்தப் பதிவில் எழுதுகிறேன்.

மற்றொரு பயணம்...வேறொரு திருப்புமுனை - 1

தமிழகப் பயணத்தில் இருக்கும் போதே, மற்றொரு பயணமும் பக்கவாட்டில் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. ஆனால் அது முற்றிலும் வேறுவிதமான திருப்புமுனையை நோக்கி...

அப்பாவின் உடல்நிலை, தமிழகப் பயணம் எல்லாம் முடிந்து அமெரிக்கா திரும்பியவுடனும், விட்ட அலுவல்களை எட்டிப் பிடிப்பதிலேயே பல வாரங்கள் சென்றன.

திடீரென்று ஒரு நாள் அடி வயிற்றில் மெத் மெத்தென்று ஒத்தி எடுப்பது போல் சிறிய அசைவுகள்!! அப்போது தான் சுரீரென்று உரைத்தது எனக்கு 6 மாதங்கள் ஆகிவிட்டதென்று. நாட்கள் தான் எத்தனை வேகமாக நகர்கின்றன! பெண் குழந்தை என்று மருத்துவர் சொன்னார். அழகான சொக்காய் அணிவித்து, ரெட்டை சடை போட்டு, மல்லிகைப் பூவைத்து...என்று என் கற்பனை விரிந்தது.

இணையம் எனக்கொரு போதி மரம் என்று என் முதல் பதிவில் எழுதியிருக்கிறேன். 'போதி மரம்' என்பதற்கு மேல் ஒரு வார்த்தை எதுவும் இருக்கிறதா? எவ்வளவு விசயங்களைப் படித்து கற்றுக்கொள்ள முடிகிறது?! குழந்தை வாரா வாரம் எப்படி வளர்கிறது, தாயின் உடலில் என்னென்ன மாற்றங்கள் ஏற்படும், மகப்பேறு பற்றியெல்லாம் மணிக்கணக்காக படித்துத் தள்ளியாகிவிட்டது. இனி படிப்பதற்கு ஒன்றும் இல்லை. http://www.babycenter.com/, http://www.i-am-pregnant.com/ போன்ற இணையதளங்களை நான் பரிந்துரைக்கிறேன்.

Prenatal classes என்று சொல்லுகிறார்களே அந்த வகுப்புகளுக்கு நானும் கணவரும் சென்றோம். குழந்தைப் பெற்றுக்கொள்வது, பால் கொடுப்பது, குழந்தையைப் பேனுவது போன்றவை எல்லார் வீட்டிலும் நடக்கும் சாதாரண விசயம் தான் என்றாலும், அவற்றைச் சுற்றியிருக்கும் சில நுணுக்கமாக விசயங்களை இந்த வகுப்புகளில் கற்றுத் தருகிறார்கள். ஒரு சிறிய பொம்மையை ஒவ்வொருவருக்கும் கொடுத்து அதற்கு diaper போட்டுவிட கற்றுக்கொண்டது வேடிக்கையாக இருந்தது.

பிரசவ வலியை சமாளிக்க lamaze என்று ஒரு வகை மூச்சுப் பயிற்சியையும் கற்றுக்கொடுத்தார்கள். இதைப் பற்றி அனுபவம் உள்ள தோழிகளிடம் கேட்டபோது, மூச்சுப் பயிற்சியாவது ஒன்றாவது...பிரசவ வலி வரும் போது எல்லாம் மறந்து போய்விடும். நம்ம ஊர் பாணியில் "அய்யோ அம்மா...வலிக்குதே" என்று தான் கூச்சலிடத் தோன்றும் என்றார்கள்!!!

எனக்கு அமெரிக்காவில் பிடிக்காத ஒன்று பெண் குழந்தை என்றால் ரோஜா நிறம்(pink) என்றும் ஆண் குழந்தை என்றால் ஊதா நிறம்(blue) என்றும் அடையாளப்படுத்துவது. எங்கே போனாலும், பெண் குழந்தைகளுக்கு ரோஜா நிறத்தில் உடைகள், பொருட்கள் ஆகியவை இருக்கும். நான் குறிப்பாக ரோஜா நிறத்தில் எதுவும் வாங்கக் கூடாது என்று மிகக் கவனமாக பச்சை, மஞ்சள், வெள்ளை நிறங்களில் தேடித் தேடி குழந்தைக்கான பொருட்கள் வாங்கும் வேட்டையில் இறங்கியிருக்கிறேன். சில நாட்களிலேயே இந்த ஷாப்பிங் எனக்குப் போர் அடித்துவிட்டது. எந்த கடைக்குப் போனாலும் அங்கே Carters, Gymboree, Circo போன்ற ஒரு சில வகைகளே இருந்தன. அவையெல்லாம் ஒரே மாதிரியாகவே இருக்கின்றன. புதுப் புது வகைகள் இல்லவே இல்லை. இதுவே சென்னையாக இருந்தால்? நாய்டு ஹால், போத்தீஸ் போன்ற ஒவ்வொரு கடையும் வித விதமான உடைகளை குவித்து வைத்திருக்குமே?! அள்ளலாமே என்று கைகள் பரபரத்தன!!

குழந்தைக்குத் தேவையான, நாம் வாங்கி வைக்க வேண்டிய பொருட்களின் பட்டியலை ஒரு தோழி அனுப்பியிருந்தார். அதில் கிட்டத்தட்ட 65 பொருட்கள் இருந்தன. ஒவ்வொரு பொருளிலும் ஏகப்பட்ட பிராண்ட் வகைகள் இருக்கின்றன. உதாரணத்திற்கு diaper என்று எடுத்துக்கொண்டால் அதில் huggies, pampers, luvs போன்ற பல வகைகள் உள்ளன. எதை நல்லது என்று வாங்குவது? மீண்டும் இணையமும், அதில் அனுபவமுள்ள தாய்மார்கள் சொல்லியிருக்கும் அறிவுரைகளுமே எனக்குக் கைகொடுத்தன.

இந்தப் பதிவை எழுதி முடிக்கும் போது நான் 9 ஆவது மாதத்தில் அடியெடுத்து வைக்கிறேன். எந்த நேரமும் மருத்துவமனைக்குச் செல்ல நேரிடும். அங்கே தங்குவதற்குத் தேவையான பொருட்களை ஒரு பெட்டியில் எடுத்து வைத்துக்கொண்டு தயாராக இருங்கள் என்று எச்சரிக்கப்பட்டிருக்கிறேன்!! அடுத்து வரும் நாட்களில் என்ன நடக்கிறதென்று பார்ப்போம்...