தமிழகப் பயணம் 2009 - 4

திருச்சி நகர் புறத்திலிருந்து ஸ்ரீரங்கம் போகும் வழியில் உள்ள காவிரி பாலம் தாண்டியவுடன் வலது புறத்தில் நிறைய அடுக்கு மாடி குடியிறுப்புக் கட்டிடங்கள் உருவாகி வருவதைப் பார்க்கலாம். அதில் ஒரு கட்டிடத்தில் இரண்டாவது மாடியில் உருவாகிக்கொண்டிருக்கிறது எங்கள் அப்பார்ட்மெண்ட். அக்கா அந்த இன்ஜினியரிடம் அப்பாவின் நிலமையை விளக்கி, நாங்கள் இன்னும் 10 நாட்கள் தான் திருச்சியில் இருப்போம் என்றும், அதற்குள் ஒரு இரண்டு நாட்களாவது அந்த வீட்டில் தங்குவதற்கு தேவையானவற்றை மட்டும் முடித்துக்கொடுக்குமாறு கேட்டுக்கொண்டாள். அவரும், "சில பொருட்களை நீங்கள் உடனடியாக வாங்கிக் கொடுத்துட்டிங்கன்னா ஒரு வாரத்தில் எல்லா வேலையும் முடித்துவிடுகிறோம் மெடம்" என்றார். ஆகா! இவ்வளவு சுலபமாக ஒத்துக்கொண்டாரே என்று மகிழ்ச்சியுடன் பொருட்கள் பட்டியலை அவரிடம் வாங்கிக்கொண்டோம்.

முக்கியமாக வாங்கவேண்டியவை பெயிண்ட், லைட் வகைகள் மற்றும் வாஷ் பேசின் போன்றவை. எனக்கும் அக்காவுக்கும் திருச்சியில் அவ்வளவாக இடங்கள் தெரியாது என்பதால் எங்கள் சித்தி மகளை உடன் அழைத்துக்கொண்டோம். அவளுக்கு திருச்சியில் எல்லாமே அத்துபடி. அந்த சாலையின் பெயர் நினைவில்லை, ஆனால் அங்கே சென்றால் அங்கேயே வீட்டுக்கு தேவையான எல்லா பொருட்களையும் வாங்கலாம் என்று அங்கே அழைத்துச் சென்றாள். உண்மைதான், அந்தத் தெரு முழுக்க பெயிண்ட் கடைகள், லைட் கடைகள், பர்னிச்சர் கடைகள் என்று வரிசையாக இருந்தன. அடுத்தடுத்து ஒவ்வொரு கடையாகச் செல்ல வசதியாக இருந்தது. கல்யாணி கவரிங் கடை அந்தத் தெருவில் தான் இருக்கிறது.

முதலில் பெயிண்ட் கடைக்குச் சென்று 'Asian Paints' வகையில் பிடித்த நிறத்தை தேர்ந்தெடுத்து, அதனை எங்கே டெலிவர் செய்ய வேண்டும் என்றும் சொல்லிவிட்டு வந்தோம். மறுநாளே டெலிவர் செய்துவிடுகிறோம் என்றார்கள். பின்னர் வாஷ் பேசின் பார்க்கச் சென்றோம். அக்கா என்னென்னவோ நவீன பேசின்களைப் பார்த்தாள். பேசினுக்கு அடியில் pedestal வேண்டுமென்றாள். ஆனால் அந்த இன்ஜினியரோ pedestal போட்டால் அதில் கரப்பான் பூச்சி வந்துவிடும் என்று சொல்லியிருந்தார். அரை மணி நேர அலசலுக்குப் பின் சாதாரண வாஷ் பேசின்களை ஆர்டர் செய்தோம். பிறகு லைட் கடை. மதுரை ரோடில் உள்ள 'Noble Traders' என்கிற இந்தக் கடை எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. மற்ற கடைகள் போலில்லாமல் இங்கு வேலை செய்பவர்கள் சற்று விசயம் தெரிந்தவர்களாக இருந்தார்கள். கிட்டத்தட்ட 100 வகை விளக்குகளை அங்கே பார்வைக்கு வைத்திருந்தார்கள். அத்தனை விளக்குகளுக்கும் மின்சார இணைப்பு இருந்தது. எந்த விளக்கை நாம் போடச் சொன்னாலும் போட்டுக்காட்டுகிறார்கள். நானும் அக்காவும் பார்த்துப் பார்த்து வரவேற்பறை, படுக்கை அறை, குளியல் அறை, சமையல் அறை எல்லாவற்றிற்கும் விளக்குககளை தேர்வு செய்தோம். அந்த விளக்குகளுக்கு பொருத்தமான 'பல்ப்' வகைகளையும் அங்கேயே தேர்வு செய்தோம். பில் போடுவதற்கு முன் அத்தனை விளக்குகளையும் அட்டைப்பெட்டிகளிலிருந்து பிரித்துக் காட்டி சரி பார்த்துக்கொள்ளச் சொல்கிறார்கள் கடைக்காரர்கள். ஒரு படி மேலே போய், வாங்கிய அத்தனை பல்புகளையும் ஒரு switch board ல் சொருகி, நன்றாக எரிகிறதா என்று பார்த்துக்கொள்ளுங்கள் என்கிறார்கள்! ஆகா! திருச்சியில் இப்படியொரு நேர்மையான கடையா என்று பெருமையாக இருந்தது. திருச்சியில் விளக்குகள் வாங்கவேண்டுமென்றால் இந்த Noble Traders கடையில் கட்டாயம் வாங்குமாறு சிபாரிசு செய்கிறேன். சோபா, கட்டில், சாப்பாட்டு மேஜை, நாற்காலிகள் போன்ற பர்னிச்சர் வாங்குவதற்கு 'நாகப்பா ட்ரேடர்ஸ்' என்கிற கடை நன்றாக இருக்கிறது.

குளியல் அறைக்கு 'டைல்ஸ்' போட்டது ஒரு சுவாரசியமான கதை. அந்தக் கட்டிடத்தில் உள்ள அனைத்து வீட்டு குளியல் அறைகளுக்குமே ஊதா நிறத்தில் பூக்கள் போட்ட 'டைல்ஸ்' போடுவதாக கட்டிடத் திட்டத்தில் இருந்தது. அப்படி போடப்பட்ட வீட்டைப் பார்த்த அக்கா முகம் சுளித்தாள். கண்ணைப் பறிக்கும் ஒரு ஊதா நிறம் அது. மேலும் வீட்டுச் சுவர் நிறத்திற்கும் இந்த ஊதா நிறத்திற்கும் கொஞ்சம் கூட தொடர்பு இல்லை. வேறு மாதிரி டைல்ஸ் வாங்கிக்கொடுத்தால் போடுவீர்களா என்று இன்ஜினியரிடம் கேட்டபோது, அவர் போட்டுத்தருகிறோம் என்றார். ஒரு நாள் அவகாசம் கொடுங்கள் என்று சொல்லி அக்கா அன்று முழுவது டைல்ஸ் வேட்டையில் இறங்கி ஒரு அழகிய நிறத்தில் டைல்ஸ் தேர்வும் செய்து அடுத்த நாள் புது வீட்டுக்கு ஒடினாள். அங்கே சென்ற அவளுக்கு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. அந்த ஊதா நிற டைல்ஸ் எங்கள் வீட்டு குளியல் அறையில் நேர்த்தியாகப் போடப்பட்டு அக்காவைப் பார்த்துச் சிரித்தது!! என்ன இப்படி செய்துவிட்டீர்கள் என்று கேட்டபோது இன்ஜினியர் பதில் சொல்லத் தெரியாமல் தடுமாறினார். தவறு நடந்துவிட்டது, மன்னியுங்கள் என்றார். 'எனக்கு இந்த டைல்ஸ் வேண்டாம். நான் தேர்வு செய்த டைல்ஸ் தான் வேண்டும், என்ன செய்வீர்களோ தெரியாது' என்று அக்கா திட்டவட்டமாகச் சொல்ல, அடுத்த நாள் அந்த ஊதா நிற டைல்ஸ் உடைத்து எடுக்கப்பட்டு அக்காவுக்குப் பிடித்த டைல்ஸ் போடப்பட்டது.

பெயிண்ட் வாங்கிக்கொடுத்துவிட்டால் இரண்டு நாட்களில் அடித்து முடித்துவிடுவோம் என்று இன்ஜினியர் சொல்லியிருந்ததால், இரண்டு நாட்கள் பொறுமையாகக் காத்திருந்து நானும் அக்காவும் ஆர்வத்துடன் புது விட்டிற்குச் சென்றோம். மீண்டும் அதிர்ச்சி! சுவர்கள் வெறுமையாக இருந்தன! மீண்டும் இன்ஜினிரின் சிண்டு எங்கள் கையில்! பெயிண்ட் எங்களுக்கு வந்து சேரவில்லையே மேடம் என்றார் அவர். பெயிண்ட் கடைக்கு உடனே தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டபோது, ஆர்டர் செய்த மறுநாளே அங்கே டெலிவர் செய்துவிட்டொம் என்றார்கள். குழம்பிப் போய் நின்றபோது, தலையைச் சொறிந்து கொண்டே வந்த கட்டிட வாட்ச் மேன், சாரி மேடம் பெய்ண்ட் நேத்து காலைல டெலிவரி செஞ்சிட்டாங்க. நான் தான் வாங்கி வெச்சேன். சார் கிட்ட சொல்ல மறந்திட்டேன், என்றார். சரியா போச்சு! என்ன செய்ய முடியும் இவர்களை நம்மால்??!! சரி சீக்கிரம் அடித்து முடித்துவிடுங்கள் என்று சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்து அகன்றோம்.

இப்படி ஒவ்வொன்றும் போராட்டமாக இருந்தது. நாங்கள் அமெரிக்கா திரும்புமுன் அந்த வீட்டில் இரண்டு நாட்கள் தங்க முடியும் என்கிற நம்பிக்கையை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இழந்துகொண்டிருந்தோம். நாங்கள் அமெரிக்கா திரும்புவதற்கு இரண்டு நாட்களுக்கு முன் கடைசியாக புது வீட்டைப் பார்க்க அப்பா அம்மாவையும் அழைத்துச் சென்றோம். ஒரே ஒரு அறைக்கு மட்டும் வண்ணம் பூசியிருந்தார்கள். மற்றபடி வேறு எந்த முன்னேற்றமும் இல்லை. சே! இனி எப்போது இந்த வீட்டில் அப்பா அம்மாவுடன் இருப்பது? என்று வருத்தமாக இருந்த அக்காவையும் என்னையும், 'கவலைப்படாதீங்க, இன்னும் ஒரு மாசத்தில் எல்லா வேலையும் முடிந்துவிடும். அப்பறம் ஜாம் ஜாமென்று நாங்க இங்க குடி புகுந்துவிடுகிறோம்' என்று சொல்லி சமாதானப்படுத்தினார் அப்பா. வீட்டைச் சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு, சில புகைப்படங்கள் எடுத்துவிட்டு வெளியில் வருகையில், எதிர் அப்பார்ட்மெண்ட்டின் அமைப்பு சற்று வித்தியாசமாகப் பட்டது. படுக்கை அறையிலிருந்து வீட்டுக்கு வெளியில் வர ஒரு வாயில் கதவு வைக்கப்பட்டிருந்தது. ஏன் அப்படி என்று அங்கே ஒரு ஆசாரியிடம் விசாரித்தோம். அவர் சொன்னதைக் கேட்டு வியந்து போனோம்! அந்த வீட்டு மருமகளுக்கு குடும்பத்தோடு ஒத்து போகாதாம். அதனால் தன் அறைக்குத் தனியே வாசல் கதவு வைத்துக் கட்டுகிறாராம்!!! என் கணவரிடம் இதைப் பற்றிச் சொன்னபோது, அந்தப் புரட்சிப் பெண்ணுக்கு பாரத ரத்னா விருது வழங்கவேண்டும் என்றார் :-)

நாளை சென்னை பயணம். 'சென்னை' என்றாலே வயிற்றில் சற்று புலியைக் கரைக்கத்தான் செய்கிறது.
தொடரும்...